عشق شده یه کلمه رویایی

یه پنجشنبه دیگه هم به آخر رسید

برای اعتراض از این دنیای فانی لعنتی

تا صبح بیدار میمونم

چون داغون بودنش هم باعث نمیشه آدم عاشق نشه

زندگی های زیادی به پایان میر سن

اما دنیا این همه غم و خوشی رو به یاد نمیاره

اما مثل دو حلقه بینهایت آخرش به هم متصل میشن

بخاطز همین من فکر میکنم عشق هم روح داره

یه جورایی وقتی واقعا عاشق میشی و هیچ وقت 

نمیتونی فراموشش کنی . اون وقت ،

تبدیل به یه نیرو شبیه به روح انسان میشه

آخرش کجاست؟

شاید آخر نداره

اصلا ما اهمیتی نداریم برای دنیا!!!!

ما همون غده ی سرطانی هستیم در

درون عالم هستی و وقتی به چشم میایم

که باعث مرگ بشیم

مرگ حیات

همه ی ما اطلاعاتی از حافظه این دنیای فانی هستیم

و انقدر تکثیر میشیم تا فضای این حافظه به تکامل برسه

آخرش هم پاک میشیم میریم سراغ نوع متفاوت بشریت

اما در عمق تاریکی حافظه ی این دنیا

ما همیشه حضور خواهیم داشت.

فقط نیاز به ریکاوری داریم تا در جسم دیگری زنده بشیم

کی میدونه ما چند بار تکرار شدیم

این نیروی متعادل دنیای هستی از کجا میاد؟!!

که باعث تعادل و تقارن میشه

آیا آخرش باعث میشه نسل بشریت همه چی رو درک کنه؟

حالا فهمیدی چرا میگم ما مهم نیستیم؟

اما عشق نقطه مثبت این حافظه هست

که باعث همون ریکاوری میشه.