فکر منو فکر کن

فکر کن درون یه ستاره ای زنده ای وسط کهکشان

و هر ستاره رو یه سیناپس مغز تصور کن

ستاره ها هم همانند ما زنده هستن و روزی میمیرن

فانی بودن ما از دنیای پیرامون مون میاد

میخوام بگم یه نیروی عظیمی در خارج از رابطه نسبیت هست

که باعث زنده بودنمون و همینطور باعث مردنمون میشه

که تاثیرات این نیروی عظیم حیات فقط برای جانداران نیست

بر همه ی هیچی و درون هر نیستی عالم هم تاثیر گذاره

همانطور که قبلاً هم گفتم ،

هیچ ، هیچی نیست که از ذرات مولکولی یا حتی کوانتومی

ساخته نشده باشه ، حتی خلع.

در واقع هیچ ، هیچی ، هیچ نیست.

حتی درون محیط هایی که جانداری زنده نمی‌مونه هم

دنیایی از دنیا های ریز اتمی وجود داره،

که زندگی در آن جریان داره.

و تجدید پذیر و فانی هست

و روزی به پایان میرسه و روزی بوجود میاد.

تا زمانی که این نیرو زنده هست زندگی هم هست.

حالا این عالم هستی رو طبقاتی در نظر بگیر

که درون هر زندگیی هم زندگی جریان داره

حالا دنیای پیرامون خودت رو تصور کن

ببین چه دنیای کوچیکی داری در مقیاس با هستی

ما در برابر هستی همون هیچ هستیم که

تاثیرات زندگیمون حتی به چشم هیچ چیزی نمیاد

یعنی درست وقتی داری سعی میکنیم خیلی خاص باشیم

یا زندگی رو جدیدی میگیریم تا اثری بجا بزاریم

باید بدونیم اثرمون در برابر هستی ،

از ذرات اتمی هوا هم کوچیکتر

و در حقیقت هیچ اثری بجا نمیمونه

پس چرا ما آدم ها تلاش نمی‌کنیم ،

تا به هم عشق بدیم بجای نفرت ؟!!!؟؟؟

کی این دنیای ویروسی رو به ما دیکته کرد

کی در ما برنامه نویسی کرد !! ،

تا همانند باکتری یا غده سرطانی باشیم ؟!!!؟؟؟