رفتنی

همیشه میگفتی که میری

همیشه میگفتم اگه بری منم میرم گم میشم

همیشه خواستم این بود و تکرارش میکردم

تا باور کنی تا نری.

تفاوت من با تو اینه که من حقیقت رو تکرار میکردم

شاید تو باور نمیکردی ،

شاید فکر میکردی مث بقیه آدم ها لاف میزنم

اما تو ظاهرا به دروغ عاشق بودی ، نگو نه

من رفتم .... اما بازهم نتونستم فراموش کنم

راستش رو بخوای از اول هم میدونستم

میدونستم که نمیتونم یادتو از ذهنم حذف کنم

همه ی قدرت من از انرژی ذهنه منه

ذهنی که همه غم ها رو گوشه ایی از خود قرنتینه میکرد

اما قدرت غم تو زیاد بود برام

بیشتر از اونی بود که گوشه ذهنم نگهش دارم.

اما اره ، حقیقت اینه که همیشه رفتنی میره.

الان من خوبم 

چون تنها راهش برای من این بود که از گوشه ذهنم

بیارمش جلو ی ذهنم تا همیشه

تصمیمم رو گرفتم تا دیگه نوشتنم باعث اذیت تو نشه

اما جات توی ذهنم میمونه واسه همیشه

تنهایی رو دوست دارم اگه تو نباشی.

این رو هم بهت گفته بودم ، یادته ؟!!